این روزها در گیر و دار انتخابات و یارگیری‌های سیاسی، بخش اقتصادی کشور وضع بحرانی دارد که هیچ کسی به فکر راه حلی برای آن نیست، اما این مردم هستند که درد و رنج آن را تحمل میکنند. این در حالیست که اولین دردی که انسان در جامعه لمس میکند رنج فقر و فشار محرومیت و گرسنه گی و کمبودهای مادی است و آنگاه نوبت میرسد به مسایل معنوی و (هر چند معنویت در رتبه مقدم است) به این حقیقت باید معترف بود وضع اقتصادی ما دستخوش هرج و مرج شده و امر معاش توده‌های مردمی رضایت بخش نیست وتبعیض وبی عدالتی و فاصله میان فقیر و ثروتمند روز به روز روند فزاینده به خود میگیرد و مسؤولان ما فقط به فکر گلیم خود اند. و بعد از ماه مبارک رمضان که قیمتها سیر سعودی به خود گرفت این وضعیت، همچنان ادامه دارد.
آنچه که مربوط به معیشت مردم و هزینه‌های جاری زنده گی است، به دلیل افزایش قیمتی و بیثباتی نرخها و عدم نظارت کنترول، فاجعه آمیز است، آخر با کدام منطق قابل توجیه است که هر صبح و شام، مردم شاهد افزایش نرخها و هرج و مرج اقتصادی باشند ومسؤولان امور فقط تماشاچی اوضاع.
گویی آقایان در این جامعه نیستند که ببینند در محیط چه میگذرد و بر سر توده مردم چه میآید، واقعاً مسؤولان کاخ نشین به خصوص مسؤولین وزارت تجارت چه میدانند، فقر ومحرومیت چیست و اجاره نشینی و توقعات زن و بچه و درمانده گی و شرمنده گی یعنی چه؟
باید به این مساله فکر کرد که یک فرد کم در آمد و یک کارمند با در آمد مثلاً 5000 افغانی چه میکند؟ با این قیمتها، چگونه میتواند بر مشکلات فایق آید. نخستین خطر و بازتاب منفی این وضع نا بسامان، ضعیف نشان دادن مدیریت اقتصاد و نداشتن برنامه یی درست، در امر اقتصاد و ادارهء نظام معیشتی جامعه است.
میدان دادن به بازار آزاد و نداشتن حاکمیت و کنترول و نرخ گذاری، جامعه را تضعیف میکند، عاقلانه نیست که هر سود جویی هر کالایی را هر طور دلخواه اوست، عرضه کند و کسی نباشد او را بازخواست کند، هجوم به فرهنگ مصرفی و تجمل و پر کردن بازار از کالاهای شرقی و غربی هرگز راه حل نیست، رفتن زیر وام و قرضه‌های خارجی، دوستان را ناخوش میکند و بذر امید در دل دشمن میپاشد و اگر این مشکل اقتصادی و سر خورده گی و عدم توجه به آن ادامه بیابد، با عواقب بسیار نا مطلوبی روبر خواهیم شد.
مع الاسف باید به این حقیقت تلخ اعتراف کرد که در وضع کنونی اخلاق و اعتماد رو به انحطاط میرود، هر کس اندک تماسی با محیط وکیفیت معاشرت مردم با یکدیگر داشته باشد نخستین چیزی که برداشت خواهد کرد اینست که مردم از یکدیگر میترسند، به هم اعتماد ندارند، هر کس فکر میکند دیگری میخواهد جیبش را بزند و قیمت بفروشد و بیش از حق خود بگیرد، تاجر جنس را احتکار میکند چون میداند فردا قیمت‌تر میفروشد، بازار رشوه و فساد و خلاف شرع و سؤ استفاده رایج گردیده، هر کس میخواهد، بدون توجه به مشروعیت آن، لقمه نانی به دست آورد و به زن و بچه اش بدهد و گلیم خود را از امواج به در برد و کمتر کسی به فکر حلال و حرام و حق الناس میباشد و این‌ها ثمرۀ نا بسامانی اقتصادی و لجام گسیخته گی نرخها میباشد، که با فشارهای فزاینده زمینه یی برای ترویج منکر و ازاله معروف در میان مردم شده است و این چیزی است که ما عملاً در جامعه شاهدیم.
به هر صورت خدمت نمایندگان پارلمان کشور عرض میکنیم که شما به عنوان نمایندۀ مردم در پارلمان وظیفه دارید تا وزیر تجارت کشور را به دلیل اینکه نتوانسته است بر مشکلات ذکر شده برمانه‌ای داشته باشد و بر عکس به فکر مقام‌های بالاتری در کشور میباشد، را به استیضاح بکشانید.
آنهای که واقعاً دلسوز جامعه اند، باید بدانند رشوه و تبعیض و افزایش روز افزون نرخها، بدی و آثار و تبعاتش همان ناامنی جامعه است. به هر حال امید میرود تا نماینده گان مردم در مجلس در این مورد اقدام جدی نمایند.
سرمقاله شماره 130 روزنامه انصار
تاریخ: 26/06/1392
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/736
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
